De Bekroning
Jeugd
Opgegroeid in Zandvliet kwam ik reeds als kind in contact met het ganzerijden. Naar jaarlijkse traditie trokken we met de chiro naar dit folkloristisch gebeuren. Een volkse sfeer overheerste de grote markt, en wij waren ook weer een tijdje zoet tussen dat gezellig dorpsgedruis.
Als rond de avond de strijd bijna beslecht was schaarde de massa zich rond de galg, allen kroongetuige van de mis en scéne. Efkes later sleurde één van de gegadigden de kop eraf. Ons dorp was weer een koning of keizer rijker, prachtig!
Zomer 2021
Ik werd wakker met het euforisch gevoel de keizerskroon te willen schilderen, hét relikwie van de polder! Inspiratie is iets raars, het heeft een niet te kanaliseren drang.
Vermoedelijk speelt ook het onderbewustzijn hierin zijn rol. Misschien ook wel bewust gestuurd door het feit dat het ganzerijden door Corona op zijn honger en dorst bleef zitten wat ik wel jammer vond.
Na wat tellefonnekes links en rechts kreeg ik de permissie de werkloze kroon te schilderen. Voor mezelf was het van in t begin duidelijk dat ik dit met een onderliggend doel wou doen. Zo groeide het idee om gelimiteerde professionele afdrukken te maken, integraal ten bate van de Polderbondkas, hetgeen dan ook rechtstreeks ten voordele is van alle ganzerijdersverenigingen.
Kunst verenigt zich zo met de samenleving en verbindt rang en stand, zonder elitaire poespas. Eens in mijn atelier tracht ik deze filosofie mee te nemen door alledaagse taferelen op het paneel te wroeten. Schijnbaar eenvoudig maar dikwijls ziel beroerend en confronterend door het vergankelijke karakter. Zo’n oprechte menselijke reacties zijn voor mezelf telkens weer een bekroning op zich.